معرفی و تاریخچه لول سوئیچ لرزشی و دیاپازونی
سوئیچ های دیاپازونی (چنگال ارتعاشی) از جمله مهمترین تجهیزات اندازه گیری سطح در صنعت هستند که از فناوری ارتعاش برای تشخیص سطح بصورت نقطه‌ای استفاده می‌کنند. این تجهیزات بیشتر در مایعات و جامدات پودری که سبک بوده و امکان تشکیل کلوخه سنگین در آنها وجود ندارند، استفاده می‌شوند. سوئیچ های سطح لرزشی از دهه 1970 در صنعت ابزار دقیق و اتوماسیون، بعنوان جایگزینی برای سوئیچ های سطح پدال چرخشی (Rotary Paddle Level Switches) معرفی شدند. سنسورهای سطح دیاپازونی و ویبره در گذشت زمان امتحان خود را بخوبی پس داده اند و همچنان بعنوان یکی از مطمئن‌ترین سنسورهای تشخیص سطح بر بازار تسلط دارند.
این تجهیز در بازار ایران با نام های دیگری نیز شناخته شده است، که عبارتند از: سطح سنج دیاپازونی، سطح سنج ارتعاشی، لول سوئیچ ویبره، سنسور لرزشی، سنسور چنگالی، سوئیچ سطح لرزشی و چندین نام دیگر از ترکیب این کلمات که همه آنها بیانگر لول سوئیچ دیاپازونی است.
اساس و نحوه کار سنسور دیاپازونی
با اعمال تغذیه به مدار لول سوئیچ، پیزوالکتریک شروع به نوسان خواهد کرد. نوسان پیزو الکتریک فشاری را به پشت شاخک‌ها اعمال می‌کند، که در نتیجه آن خود شاخک ها را نیز به حرکت وادار می‌کند. دقیقا طبق فیلم آموزشی که در زیر آمده است.
تا زمانیکه مواد به چنگال ها برخورد نکرده‌اند، هیچ تاثیری در خروجی سنسور وجود نخواهد داشت و چنگالها در حداکثر دامنه معین خود نوسان خواهند کرد. اما وقتی مواد به نقطه‌ای که لول سوئیچ در آنجا نصب شده است رسید و با شاخک های دیاپازون برخورد کرد، باعث کاهش فرکانس ارتعاش چنگال ها می‌شود. در این هنگام حسگر درون تجهیز کاهش نوسانات را تشخیص داده و فرمان فعال کردن خروجی لول سوئیچ را صادر می‌کند. این شریط برای حالت عکس هم صادق است.